Bibliotheek Wichelen

Tomas Van Den Spiegel is een van de succesvolste Belgische basketspelers ooit. Hij bracht zijn jeugd door in Serskamp maar zijn sportieve kwaliteiten dreven hem steeds verder van huis : Denderleeuw, Aalst, Oostende, Bologna, Rome, Sopot, Moskou, … naar topclubs waarmee hij triomfen beleefde. Op 30 juni van dit jaar kondigde hij aan met basketbal te stoppen.

Een sporter heeft een atypische carrière die vaak op heel jonge leeftijd start. Als je heel goed bent in wat je doet kan je van je sport leven (al geldt dat niet voor alle sporttakken). Door te spelen bij topploegen in het buitenland verleg je naast sportieve ook fysieke grenzen. Topsport vergt het uiterste van je lichaam en een sportcarrière eindigt eerder vroeg dan laat.

In een zwart gat zal Tomas niet vallen, want hij heeft zich voorbereid op een leven na de sport. Het wordt ook zijn nieuw beroep : talentvolle jonge sporters begeleiden met veel aandacht voor hun toekomst en het financiële aspect.

Als je ver van huis bent grijp je al eens naar een boek om de tijd te doden, en voor je het weet ben je de ‘Slimste mens ter Wereld’ en kom je regelmatig op tv. Wij willen er alles over weten, over de sporttriomfen, over hoe het is om in het buitenland te wonen en te werken. Misschien is er in Serskamp (of in de buurt daarvan) meer aanstormend talent dat met wat goede raad zijn voordeel kan doen. We rekenen op VRT journalist Tom Boudeweel om Tomas het ei uit zijn gat te vragen.

Kaarten voor deze aperitieflezing kunnen afgehaald worden in de vestigingen van de bib in Schellebelle, Serskamp en Wichelen. Wie ten minste 4 aperitieflezingen van De Leesdijk (telkens op zondagvoormiddag - zie elders) wil bijwonen kiest beter voor een abonnement van 20 €. Ten zeerste aanbevolen.

Organisatie : Bibliotheek Wichelen en De Leesdijk, met steun van de provincie Oost-Vlaanderen en de diensten cultuur, jeugd en sport van de gemeente Wichelen.

Opstapplaats voor Wichelen : Bibliotheek Schellebelle – Dorp 1

Hij had gehoopt dat het zonder herfst kon.
Ineens sneeuw. De ascese van wit. De precisie van kou.
Minder moet zorgen voor betekenis,
meer moet ervan genezen –

en dat het dan gedaan was. Niet dit maanden-
lange afhaken van laatste blaren, uitsorteren
van rommel, zó eindeloos uitpakken met gemis
dat je de blaren terug zou hangen aan hun takken.

Hij had gehoopt dat het zonder verzuren kon.
Maar de hele tuin ligt te gisten van uren
regen, en bijna te sissen van één minuut zon.
O, toen alles nog voorbij kon gaan en niets hoefde te duren

 Herman De Coninck, De gedichten, 1998

(Bron foto)